သတ္ပံုမွားတဲ့ေန.

ကိုယ့္ရဲ႕အျဖစ္ခ်င္ဆံုး အိမ္မက္တစ္ခုက စာေရးဆရာ။ ျဖစ္ခ်င္တာမွ ဆရာျမသန္းတင့္တုိ႔၊ အေမမာတို႔လို႔ စာေရးဆရာမ်ိဳး၊ မႏၱေလးကိုေရာက္ရင္ မန္းေတာင္ရိပ္ကို မတက္ခင္ အေမ့မာအိမ္အေျပးသြားလိုက္ရမွ ေက်နပ္သူ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္က ခံစားတတ္ေသာ ႏွလံုးသားသာရိွသည္။ ဖန္တီးထုဆစ္ႏိုင္ေသာ သညာကား မရိွ။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ကိုယ္သည္ ဟိုေနရာ လက္ေဆာ့၊ ဒီေနရာ လက္ေဆာ့ျဖင့္ ခပ္ခ်ာခ်ာ စာေရးသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေ၀ဖန္သည္။ ကေလာ္ဆဲသည္။ ေမတၱာပို႔သည္။ ရွက္ရေကာင္းမွန္းမသိ။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ အိပ္မက္ မက္ေကာင္းဆဲ။

ကိုယ့္ကို စာေရးျဖစ္ေအာင္ တြန္းအားေပးခဲ့သူက ကိုယ့္ဆရာ စာေရးဆရာဦးရဲႏိုင္။ အင္မတန္ စိတ္တိုတတ္သူ။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ဆဲတတ္သူ။ ဆရာစာတည္းမွဴးခ်ဳပ္အျဖစ္ မဂၢဇင္းထုတ္ခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ကစာတည္းအဖြဲ႕၀င္ အငယ္ဆံုး။ ဆန္ရင္းနာနာဖြပ္ ဆိုသည့္စကားသည္ ကိုယ့္အတြက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ စာေပစီစစ္ေရးသုိ႔ စာၾကမ္းအစစ္ခံရန္သြားလွ်င္လည္း ကိုယ္....။ စာအုပ္အဖံုးရိုက္ဖို႔ မင္းသမီးထမိန္ထုပ္ထမ္းၿပီးေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္ရလွ်င္လည္း .. ကိုယ္ ....။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ညီအစ္ကိုေတာ္မ်ား။ ညီအစ္မေတာ္မ်ား၏ လက္ရာစံုကို မၿငီးမျငဴဖတ္ရလွ်င္လည္း ကိုယ္...။ လိုအပ္လို႔ အငွားခႏၶာေျမွာင္ရလွ်င္လည္း ကိုယ္..။ စာအုပ္တကယ္တန္း ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားၿပီး ဦးေဆာင္ျဖန္႔ေ၀ရလွ်င္လည္း .... ကိုယ္...။ ဤသုိ႔ အသုပ္စံုကိုယ္သည္ စာေရးသူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္မလာသည္မွာ အံ့ၾသစရာမဟုတ္ပါတကား...။

သည္ၾကားထဲ မဂၢဇင္းတြင္ အမွားတစ္စံုတစ္ရာပါလာပါက ကြမ္းတျမံဳ႕ျမံဳ႕၀ါးတတ္ေသာ ဆရာ၏အဆဲကို မ်က္ႏွာတြင္ ကြမ္းဖတ္စင္ေအာင္ ခံရျပန္ေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကိုယ္သည္ မည္သို႔ေသာ အခက္အခဲမ်ားရိွရိွ ... အိပ္မက္မက္ေနရသည္ကို ေက်နပ္ေနသည္သာျဖစ္သည္။

----------------× × × × × × × × × × × × × × × × × × × × × × --------------------------

ဒီႏွစ္စာအုပ္မွာ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္စြာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့သူေတြကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးက႑ေလး ထည့္ခ်င္တယ္ကြာ။ ဓါတ္ပံုေလးေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ အရမ္းႀကီးလည္း မရွည္ေစနဲ႔။ ဒီဆရာမႀကီးက လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကာလကစၿပီး တကယ့္ကို စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ခဲ့တာကြ။ အသက္အႀကီးဆံုး၀န္ထမ္းေကာင္းႀကီး... ။ သူ႕ကို စထည့္မယ္...။ အမ်ိဳးသမီးခ်င္းဆိုေတာ့ မင္း သြားဗ်ဴးခဲ့....။

ဆရာက ငပိဆို တပည့္ျဖစ္တဲ့ကိုယ္က ဖုတ္ပီးသားေလ။ ဆရာမႀကီးအိမ္ရိွတဲ့ အင္းယားကန္နားက တုိက္ပုေလးဆီကို ခ်က္ခ်င္းပဲ အေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေငြေရာင္ဆံပင္ျဖဴလြလြနဲ႔ အဖြားအိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿပံဳးေတြ႕ ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းလိုက္တာ။ အရင္တုန္းက ေတာက္ပခဲ့တဲ့ ၾကယ္ပြင့္ေတြဟာ ခုေတာ့လည္း ဇရာရဲ႕ေအာက္မွာ.... ။

အေမ .. သမီးတုိ႔ မဂၢဇင္းမွာ ႏုိင္ငံအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပခ်င္လို႔ ေမးျမန္းခြင့္ေလး ျပဳပါရွင္...
ေအာ္.. သမီးေလး .. ထိုင္ ထိုင္ ..... အေမ နားက်ပ္ယူလိုက္အုန္းမယ္ေနာ္... ဟိုကုတင္ေပၚ လွဲလိုက္.....

ဟိုေလ .. အေမ .. ဟို .. ဟို. အင္တာဗ်ဴး

အိုေအ.. အေမ သိပါတယ္... ကဲ ေက်ာကုန္းလွန္ အသက္ျပင္းျပင္းရႈ........။ အင္း .. အုိေက .. ငါ့သမီး အဆုတ္ေတြ ႏွလံုးေတြ အရမ္းေကာင္းတယ္....။ ကဲ ဗိုက္ကိုလွန္အုန္း ...........

ဟိုေလ .. အေမ .. ဟို .. .ဟို ..........
မွန္းစမ္း .... ဘာမွ ရွက္စရာမလိုဘူး ..... တကိုယ္လံုးကိုေလွ်ာ့ထားလိုက္ .... အင္း .. ဟုတ္ၿပီ ကဲ .. လွန္အုန္း ...
ရွင္ .. အေမ .... ေတာ္ပီေလ .. အေမရဲ႕....
အိုေအ ... ရွက္မေနနဲ႔ မိန္းကေလး ....... Physical examination ဆိုတာ အကုန္စမ္းရတယ္ေအ့ ....။ ကဲ .. လွန္မွာသာလွန္စမ္း ...။
(အင္း ... အကုန္အရႈံးေပးခဲ့ရၿပီးၿပီ.....။ ဒီတစ္ေနရာေတာ့ အရႈံးမေပးႏုိင္...။ ဘယ္ရမလဲ .. ငါကြ ...ထုတ္လိုက္စမ္း ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ေတြ.....)

အား .. အေမ .. ဒူးေခါင္း .... ဒူးေခါင္းက တစ္အားနာေနတာ ၾကာၿပီ...။
ေအာ္ ... ျပႆနာက ဒူးမွာလား ...။ ေအး ေအး .. အေမ စစ္ေဆးေပးမယ္....။

အဲဒီေန႔က တူေသးေသးေလးနဲ႔ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ အေခါက္ခံခဲ့ရတယ္.....။ ေျခေထာက္ေတြ ေျမွာက္လိုက္ ခ်လိုက္ လုပ္ရလြန္းလို႔ ဗိုက္ေၾကာေတြလည္း နာလွၿပီ.....။ အင္တာဗ်ဴးလည္း မစရေသး....။ ဆရာ ဆူကာမွသာဆူေပေရာ့.....။ ျပန္ေတာ့မည္..။

ကန္ေတာ့ပါရေစ အေမ.....။
ၾကမ္းျပင္ေပၚက အထမွာ အရင္တုန္းက မနာတဲ့ ဒူးေတြက မ်က္ခနဲ နာေနတယ္...။ အဖြားအိုရဲ႕ ဆုေတာင္းသံအဆံုးမွာ ကြတ ကြတ နဲ႔ ထျပန္ခဲ့ရတယ္.....။ အျပန္ခရီးမွာ အဆဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေစာင့္ေနမဲ့ ဆရာ့မ်က္ႏွာႀကီးကို ျမင္ေယာင္ ေက်ာခ်မ္းမိလို႔ ကြမ္းႀကိဳက္တဲ့ဆရာ့ကို ဖားဖို႔ ကြမ္း ၂၀၀ ဖိုး ၀င္၀ယ္ခဲ့ရတယ္....။

စာေပခရီးလမ္းက ငါ့အတြက္ ၾကမ္းလိုက္တာ...။ ကဲ ... သူငယ္ခ်င္း .... ။ ငါ စာေရးမေကာင္းတာ မင္းအျပစ္တင္ခ်င္ေသးလား....
ဒါေပမဲ့ .. ငါ အိပ္မက္ မက္ေနဆဲပါပဲေလ.........

စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာသူနာျပဳမ်ား